Een verslag van deelneemster Jolanda.
Onderweg naar Bilthoven kijk ik uit naar het moment om de andere bemanningsleden te treffen. Ondanks dat we elkaar van pas voor de derde keer treffen voelt de omgang met elkaar vertrouwd en prettig.
Het team van twintig bemanningsleden is nu vastgesteld, twee collega’s hebben om persoonlijke redenen afgehaakt.
Vandaag is de start voor Mattijs van de Stichting Tegenkracht, hij legt uit dat zij een beweegprogramma aanbieden, voorafgaand, tijdens en/of na de behandeling van kanker. Het is voor mij duidelijk dat er veel gelijkenissen zijn met het programma dat wij bij de NPSB Herstelsport beleven, namelijk ondanks je mentale en/of fysieke blessures door een gezonde levensstijl en te bewegen te herstellen.
Stichting Tegenkracht heeft met een aantal werkgevers een goede samenwerking waardoor de patiënt goed ondersteund kan worden.
Zelf ervaar ik dat ook, ondanks mijn mentale problemen word ik op mijn team ondersteund.
Door mijn leidinggevende en teamleden krijg ik de tijd en ruimte om te herstellen.
Mattijs legt uit dat zij er voor zorgen dat er maatwerk wordt geleverd, de professionals zoals een sportarts, oncoloog en fysiotherapeut werken nauw samen mede door de coördinerende rol van Stichting Tegenkracht.
Door Puck van het Bedrijfsmaatsschappelijkwerk van de Landelijke Eenheid werd uitleg gegeven op welke momenten zij er voor de collega’s kunnen zijn. Met haar groen/blauwe hart (leger/politie achtergrond) geeft zij voorbeelden en benadrukt de mogelijkheden die er zijn binnen de politie. Met veel passie geeft zij op het einde een toelichting over wat stress doet met onze hersenen. De kennis hierover blijkt door haar manier van presenteren ook bij de bemanningsleden aanwezig te zijn. Bij het benoemen van de ‘drie F-en’, Flight -Freeze – Fight van het reptielenbrein, werden er zelf nieuwe opties bedacht.
De afsluiting werd verzorgd door Miranda Boonstra, een gedreven sportvrouw die kankerpatiënten begeleid door te sporten, waardoor zij zich meer mens kunnen voelen. Na een presentatie door Miranda over Recovery RUN, waarin zij de boodschap verspreid dat sport en bewegen tijdens kanker een onderdeel moet zijn van het behandeltraject. Zij zegt: “ Het gaat er niet om wat je niet kunt, maar om wat je vandaag wel kunt.”
Dat werd meteen door haar in de praktijk gebracht, sportkleren aan en heerlijk naar buiten in de groene omgeving van Bilthoven. Samen buiten bewegen, waarbij de hersenen eveneens in actie moesten komen. Het ‘bewegings-memory spel’ liet ons veranderen in een Flamingo en Superman. Ik heb een collega zien vliegen!
De bijeenkomst werd afgesloten met een eigen gemaakte lunch. Thuis realiseer ik mij dat ondanks ons reisplan om in Schotland te gaan zeilen er nog weinig water, knopen maken en zeil technieken aan te pas zijn gekomen.
Wel kan ik thuis alvast starten met zingen zeemansliedjes, het refrein van het lied van Andre van Duin “Zeilen op de wind van vandaag” viel mij op en vind ik een passende afsluiting:
Je moet zeilen op de wind vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
